Opublikowane przezSpektakl „Boska!” to przedstawienie o karierze Florence Jenkins, przedstawiony w dość komediowy sposób. Pierwsza połowa XX wieku jest podstawą stylizacji spektaklu. Wskazuje umeblowanie kostiumy aktorów i kostium głównej bohaterki spektaklu – najgorszej śpiewaczki świata, i są adekwatne do tych czasów. Makijaż postaci spektaklu nie jest zbyt agresywny, możliwe, że niektóre postacie nie mają go wcale. W przedstawieniu mamy do czynienia z scenografią realistyczną i współczesną. Meble, które znajdują się w pomieszczenie odwołują się do XX wieku. Kicz jest inspiracją dla scenografii. W pomieszczeniu wisi prosta czerwona kurtyna, czarne tło, lub lekko pofalowana kurtyna w towarzystwie bukietów kwiatów. Aktorzy wczuwają się w swoje role. Głos i kwestie są wypowiadanie jak w sposób artystyczny i grają tak jakby nie istniała (konwencja „czwartej ściany). W przedstawieniu spotykamy się z przesadzoną gestykulacją i mimiką. Przejścia multimedialne wspierały spektakl. Filmy historyczne również wspierały spektakl. Przedstawienie miało charakter wywołania uśmiechu na twarzy oglądającego, a jego przesłanie, to brnięcie w swoje marzenia i nie przejmować się ludźmi, którzy próbują nam przeszkodzić i mówią, że nie osiągniemy swojego celu.
